Deelpunt in de kijker: 'Iedereen Wind in de Haren'
Vrijwilligers geven minder mobiele mensen wind in de haren - Vrijwilligers die minder mobiele mensen laten genieten van een ritje in een riksja of een andere aangepaste fiets. Dat is Gedeeld Fietsplezier in een notendop. Wij vroegen een van die vrijwilligers, Luc Gadeyne uit Oud-Heverlee, waarom hij zo geniet van samen fietsen.
Hey Luc, jij bent al sinds 2019 trekker van een initiatief met aangepaste fietsen in Oud-Heverlee. Wat triggerde jou om te starten met ritjes voor minder mobiele mensen?
Jaren geleden was ik met mijn vrouw op citytrip in Kopenhagen. Zij werkt in een woonzorgcentrum en was al langer op zoek naar een manier om te fietsen met bewoners. Tijdens een wandeling door de stad leerden we toevallig Cycling Without Age kennen. Dat is een initiatief waarbij vrijwilligers ritjes maken met ouderen in een riksja. We maakten een praatje met de oprichter, en de vonk sloeg over.
Terug in België besloten we hier ook zo’n initiatief op poten te zetten. We brachten enthousiaste vrijwilliger samen, verzamelden fondsen en kochten een riksja en een duofiets aan. Onze eerste passagiers vonden we in woonzorgcentrum Dijlehof in Leuven. Toen ik een tijdje later minder ging werken, besloot ik ook in mijn eigen gemeente, Oud-Heverlee, een fietsinitiatief uit de grond te stampen: Iedereen Wind in de Haren. Dat loopt aardig. We hebben net ons vierde fietsseizoen achter de rug, bouwden in die tijd een netwerk uit van zo’n 30 vrijwillige piloten, en beschikken intussen over vier aangepaste fietsen.
Ook jij gaat dus nog als vrijwillig piloot op pad?
Klopt. En ik geniet er nog elke keer van. Na een rit zie je gewoon aan de gelukkige gezichten van passagiers dat samen fietsen een boost geeft aan hun fysiek en mentaal welzijn. Graag zou ik nog meer ritjes begeleiden, maar het runnen van onze werking vraagt natuurlijk ook tijd.
Welke mensen neem je mee op de fiets?
Alle minder mobiele mensen zijn welkom. Jong en oud. Van senioren tot mensen met een permanente of een tijdelijke beperking. Bovendien zijn allerlei bestemmingen mogelijk. Zo doen we recreatieve ritten, bijvoorbeeld door het bos of naar het ijssalon, en functionele ritten, bijvoorbeeld om mensen naar de winkel, een bijeenkomst of een sportwedstrijd te brengen. Ook helpen we woonzorgcentra en andere zorginstellingen die met hun bewoners een fietsuitstap willen maken.
Over het algemeen geraakt onze agenda trouwens goed gevuld. We weten echter dat er ook mensen zijn die drempels ervaren, en niet zomaar bij ons aankloppen. Denk bijvoorbeeld maar aan alleenstaande senioren. Zij komen eigenlijk enkel via een vertrouwenspersoon, zoals een familielid, mantelzorger of buur, bij ons terecht. Iedereen kan ons dus helpen door zo iemand aan te spreken en mee te nemen voor een riksjarit.
Wat vinden die passagiers van de ritjes?
Onze passagiers zijn altijd erg enthousiast. Het geeft hen een goed gevoel om buiten te komen, een frisse neus te halen en een beetje te bewegen. En ook het sociale aspect van samen fietsen mag je niet onderschatten. Het helpt passagiers om sociale contacten te onderhouden: met andere passagiers, met de piloot, met voorbijgangers en oude bekenden die ze onderweg tegenkomen, met vrienden en familieleden die ze op hun bestemming ontmoeten, … Kortom, samen fietsen geef voldoening en verbindt. Kan het mooier?
Dat is inderdaad hartverwarmend. Goed bezig. Hoe zie je de toekomst trouwens?
Voor de toekomst droom ik van een fietsinitiatief in iedere Vlaamse stad of gemeente, zodat echt iedereen kan genieten van samen fietsen in zijn of haar buurt. Zo’n breed aanbod is denk ik alleen mogelijk met overkoepelende ondersteuning op Vlaams niveau, bijvoorbeeld als het gaat over verzekeringen, rittenplanning of fondsenwerving. Zo kan ieder initiatief zich concentreren op de kern: gezellig samen fietsen met minder mobiele mensen.
